rationabilis

rationabilis
rătĭōnābĭlis, e, adj. [ratio] (post-Aug.; = rationalis, which is in better use), reasonable, rational:

natura,

Sen. Vit. Beat. 14, 1:

virtutes quae ad rationabilem animum pertinent,

App. Dogm. Plat. 2, p. 17, 18; cf.:

virtutes rationabiles,

id. ib.:

responsio rationabilis,

Vulg. Job, 32, 3:

rationabile sine dolo lac,

the pure milk of reason, id. 1 Pet. 2, 2:

sententia vera et rationabilis,

Dig. 5, 1, 2, § 3.— Comp.:

rationabilius esse videtur,

Dig. 45, 3, 37.— Adv.: rătĭō-nābĭlĭter, rationally, reasonably, App. Dogm. Plat. 1:

errare,

Hier. Ep. 39, 5; Macr. Somn. Scip. 2, 11, 17; Amm. 20, 4, 8; Lact. Ep. 61, 17.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”